Wspomnienia, wspomnienia … miło do nich wrócić. O wielu sprawach już dawno zapomniałam. O tym, że moje dziecko nie spało po nocach … a ja razem z nim, o tym jak uczyło się chodzić i ja, mama, miałam okazję zobaczyć pierwszy krok mojego dziecka. O tym jak długo czekałam na to magiczne słowo: mama … O tym, że bardzo przeżywałam każde jego przeziębienie, każde szczepienie, każdy wychodzący ząbek …
Teraz już mniej się przejmuję tego typu sprawami. Przeziębienia są przecież naturalną sprawą i raczej nie do uniknięcia.
A teraz … teraz moje dziecko ma ponad 7 lat i chodzi do pierwszej klasy. Ma pierwszy semestr za sobą i … wspaniale się uczy. W opisie o Bartusiu jego pani wychowawczyni napisała między innymi, że jest „wzorem godnym naśladowania”. Jestem z niego bardzo dumna.
A teraz … uwielbiam, jak moje dziecko przytula się do mnie i mówi: mamo, kocham cię …
A teraz wspominam: