Czytam, czytam, czytam … w sumie dużo czytam, gdzie się da: głównie
w busie, autobusach, a czasem nawet na przystankach (jeżeli czytam coś
bardzo interesującego, od czego nie można się oderwać). Od dawna
najczęściej czytanymi pozycjami były powieści kryminalne, ale to się teraz
trochę zmieniło. Zaczytana jestem obecnie w hmm książkach głównie
o pozytywnym myśleniu, o tym jak się cieszyć z każdego drobiazgu,
każdym dniem itp. Zupełnym przypadkiem wpadły mi w ręce książki
Louise Hay oraz Walerija Sinielnikowa. Parę rad tych dwóch osób wzięłam
sobie do serca. Wahałam się trochę przy pisaniu ich nazwisk, bo w sumie
ich reklamuję, ale myślę, że może ktoś z moich Czytelników będzie chciał/a sięgnąć po ich książki.
I nagle któregoś dnia zaczęłam się zastanawiać nad tym: czy ja w ogóle
o czymś marzę? Swoją drogą ciekawa jestem czy mój mąż o czymś marzy. Muszę go o to koniecznie zapytać. Życie pędzi w zawrotnym tempie do przodu i człowiek często nie ma czasu nawet się zastanowić głębiej nad swoim życiem. Kiedyś jak byłam dzieckiem, a potem młodą osobą miałam bardzo wiele marzeń. Czy teraz mam jakieś? Hmm. Chyba gdzieś odsunęłam marzenia na bok i zajmuję się tym samym każdego dnia. Idę do pracy, którą w sumie bardzo lubię. Nie dostaję za nią wynagrodzenia, które by mnie w pełni satysfakcjonowało. Mam rodzinę. Męża i dziecko. I tutaj jestem jednego pewna: oni oboje dają mi szczęście. Mając ich, spędzając z nimi czas, kochając ich, jestem szczęśliwa.
Tylko te marzenia … tak się zastanawiam i hmmm mam jakieś. Jedno mogę zdradzić: chcę (wraz z mężem) wychować nasze dziecko na porządnego człowieka, mającego swoje pasje, realizującego swoje marzenia. A co z innymi moimi marzeniami … o mam następne, ale o tym cicho sza …