Zanim weszłam dziś do pokoju w pracy mocno się zestresowałam. Nie było mnie w pracy 3 dni, ale przez te 3 dni dużo mogło się w pracy wydarzyć. Mam teraz okres w pracy trochę trudny. Jest to czas, kiedy na raz jest bardzo dużo do zrobienia.
Po wejściu do pokoju widok mojego biurka bardzo mnie zaskoczył, nie było tak źle. Koleżanki nie przyjęły aż tak dużych ilości spraw, z którymi nie mogłabym sobie szybko poradzić.
Mimo tego wróciłam z pracy zmęczona. Pierwszy dzień tygodnia w pracy chyba dla każdego człowieka jest męczący. Samo wczesne wstawanie jest męczące. W końcu wstajemy z mężem godzinę wcześniej, niż w sobotę czy w niedzielę.
Idąc przez wieś od przystanku do domu spojrzałam na zegarek. Była godzina 16.50. O takiej godzinie wracam do domu. Nie ma mnie w nim 11 godzin bez 10 minut. Idąc zastanawiałam się co dobrego będzie na obiad. Pół godziny później byłam już po obiedzie.
Teściowa go oczywiście ugotowała, na dodatek 2 dania. Co by było bez tej mojej kochanej teściowej? Ugotowanie obiadu zajęło by mi trochę czasu. Obiad byłby raczej kolacją. Właściwie moi rodzice, którzy są na emeryturze o godzinie 17 jedzą już kolację.
Mieszkam na wsi już prawie 2,5 roku i ciągle nie mogę powiedzieć złego słowa o mojej teściowej. Tylko ja w pracy nie mam do opowiadania historii o złej teściowej. Szczęściarą jestem?
Kilka lat później … 4.10.2020 r.
Teściowa jest coraz starsza, ale nadal jest bardzo twardą kobietą. I pracowitą. Ciągle coś robi. Nie lubi bezczynnie siedzieć. I na szczęście jest osobą zdrową, jak na kobietę po 70. Marzy mi się zdrowie w takim wieku. Bardzo chciałabym abyśmy z mężem dożyli w zdrowiu tak pięknego wieku.