Wczoraj byłam na USG połówkowym. Nie potrafię zapanować nad stresem związanym z badaniami USG. Po prostu się nie da. Boję się tego, co zobaczy lekarka na monitorze i nic z tym nie potrafię zrobić. Widocznie tak już musi być. Taki urok tej ciąży. Na dodatek w poczekalni słyszałam rozmowę telefoniczną recepcjonistki z pacjentką, której to recepcjonistka mówiła o wykonaniu badania prenatalnego inwazyjnego jakim jest amniopunkcja. Słuchanie tego podniosło mi bardzo ciśnienie …
Lekarka od USG genetycznego była bardzo miła. Umiała w fajny oraz prosty sposób tłumaczyć co widzi na monitorze. No i jak zwykle okazało się, że mój Dzidziuś ma wszystko prawidłowo rozwinięte: kosteczki, rączki, narządy wewnętrzne itd. Dziecko chyba spało, bo się nie bardzo ruszało i miało paluszki zaciśnięte w piąstki. Lekarka postukała w mój brzuch żeby się dziecko obudziło, bo chciała zobaczyć, jak wyprostowuje paluszki.
Musiała to sprawdzić, bo jest jakaś choroba związana z brakiem prostowania paluszków. Nie pytałam o jaką chorobę chodzi, bo po krótkiej chwili od stukania w brzuch, dziecko poruszyło rączkami i wyprostowało paluszki prawej rączki.
Na koniec badania lekarka wydrukowała nam śliczne zdjęcie stópki naszego maleństwa. Ciągle oglądam to zdjęcie i przyglądam się maleńkim paluszkom. Wzruszają mnie przeogromnie.
Na koniec badania lekarka wydrukowała nam śliczne zdjęcie stópki naszego maleństwa. Ciągle oglądam to zdjęcie i przyglądam się maleńkim paluszkom. Wzruszają mnie przeogromnie.
Kilka lat później … 14.05.2021 r.
Do dziś mam to zdjęcie, ale już mnie tak nie wzrusza jego widok, bo minęło od tamtego czasu już jednak trochę lat. Stres związany z USG połówkowym pamiętam do dnia dzisiejszego.