Moja teściowa ma koleżankę, która ma pewien kłopot ze swoim wnuczkiem … Wnuczek ma 7 lat. Dostaje od rodziców wszystko, czego chce. Od malutkiego dziecka jego mama podrzucała go do babci na 2 dni, średnio raz na tydzień, choć ma czas, bo nigdy nie pracowała i nadal nie pracuje.
Wnuczek przyjeżdża dalej do babci bardzo często, na całe popołudnia, mimo tego, że na drugi dzień idzie do szkoły. Jego mama „bardzo dobrze” go zaopatruje na drogę: w słodycze, chipsy. Oprócz tego nic u babci nie je, gdyż jak twierdzi, wszystko co babcia zrobi do jedzenia jest niedobre.
Do babci wnuczek odnosi się bardzo nieodpowiednio. Babcia musi siedzieć cicho całe popołudnie, bo on ogląda telewizję (wszystko jak leci, nie tylko bajki). Babcia słucha słów typu: cicho bądź, nie przeszkadzaj itp. i nie wie, czy to normalne w dzisiejszych czasach, czy to wnuczek ma problemy emocjonalne.
Babcia boi się ostro reagować na złe zachowanie dziecka, bo się obrazi i nie będzie do niej przyjeżdżał, a ma tylko jednego wnuczka. Martwi się kto wyrośnie z tego dziecka …
No cóż, to nie jest mój problem, ale zastanawiam się jak to jest … Czy tak wszystkie dzieci się teraz zachowują? Skąd się bierze takie zachowanie? Czy to wina rodziców, czy może rówieśników ze szkoły?
Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko odnosiło się w ten sposób do kogokolwiek. Zrobię wszystko, aby mój synek wyrósł na kulturalnego, porządnego człowieka, ale czy to mi się uda?
Kilka lat później … 11.07.2021 r.
Moje dziecko ma niemal tyle samo lat, co ten wnuczek sprzed lat. Jest bardzo miłym, sympatycznym i kulturalnym dzieckiem. Ogląda bajki, ale tylko kilka w ciągu dnia, parominutowych.
W stosunku do swojej babci jest bardzo grzeczny i kulturalny. Nie lubi chipsów i żadnego jedzenia typu fast food. Słodycze lubi, ale zjada je bardzo rzadko.