Jestem od paru dni w domu z moim maleństwem. Pierwsze dni z moim synkiem … Jest taki malutki, kruchy i prześliczny. Bartuś urodził się z czarnymi, dość długimi włosami. Ma niebieskie oczy i duże usta. Ja mam taki kolor oczu i taki sam kształt ust.
Teraz rozumiem inne mamusie … Zachwycam się urodą mojego synka … tym, że zrobił kupkę, właściwego koloru … i cały czas się stresuję …
Strach mnie ogarnia, gdy się zbliża pora kąpieli. Boję się, że dziecko wyślizgnie mi się z rąk. Dobrze, że mam takiego fajnego męża, który myje dziecko, a ja je trzymam (bardzo kurczowo).
A swoją drogą … bardzo mnie wzrusza, gdy widzę mojego męża pochylonego nad łóżeczkiem i opowiadającego naszemu maleństwu bajki. Wymyśla je na poczekaniu … Wyglądają razem tak uroczo …
Denerwuję się, gdy dziecko płacze, bo nie wiem co mu jest. Na szczęście mój synek bardzo rzadko płacze. Bartuś płacze po kąpieli (może mu zimno) i czasem przed porą jedzenia, czyli pewnie z głodu.
Myślałam, że położna środowiskowa pokaże, czy podpowie parę rzeczy, ale nikt do nas nie przyszedł do tej pory.
Teściowa bardzo chciała pomagać mi przy dziecku, więc na razie pierze jego rzeczy, a potem po wyschnięciu, je prasuje.
Teraz już mogę powiedzieć, że mam własną rodzinę …
Kilka lat później … 10.06.2021 r.
Tak sobie czytam tego bloga i sobie myślę … jak to dawno już było. Teraz moje
dziecko jest już na zupełnie innym etapie. Jest już taki z niego duży chłopczyk. Urodził się bardzo malutki, a teraz jest jednym z najwyższych dzieci w klasie.
Pierwsze tygodnie po porodzie były bardzo trudne. Bałam się chyba niemal wszystkiego. Tego, że mi dziecko na coś zachoruje, jego płaczem, kąpieli.
Podejrzewam, że przy drugim dziecku jest już dużo prościej i mniej się rodzice stresują, niż przy pierwszym dziecku.