Mam za sobą bardzo ciężki dzień. Był to pierwszy dzień w pracy po urlopie macierzyńskim.
W pracy nie mogłam się na niczym skupić. Byłam jakaś nieprzytomna. Pewnie dlatego, że nie było mnie tam bardzo długo i ciężko było nagle zmieni tryb życia, z bycia matką na papierkową robotę wymagającą dużego skupienia.
Na dodatek koleżanka, która mnie zastępowała przez te wszystkie miesiące, w bardzo chaotyczny sposób przekazała mi pracę. Zostałam rzucona na głęboką wodę. Musiałam od razu zabrać się za jakieś terminowe, bardzo pilne, prace. Nawał pracy spowodował, że tego dnia (poza rankiem i popołudniem) nie miałam czasu rozczulać się nad sobą i nad pozostawionym w domu dzieckiem pod opieką babci (mojej teściowej).
Nie wiem czego się spodziewały koleżanki zobaczyć w mojej osobie, bo wszystkie po kolei przychodziły mnie pooglądać. Tak się czułam, jakby mnie oglądano. Każda była zaskoczona tym, że wyglądam tak samo jak przed ciążą. Może wyobrażały sobie, że urodzenie dziecka w moim wieku spowoduje duże zmiany w moim wyglądzie, to znaczy, że będę miała wiele dodatkowych kilogramów. Jedna spytała czy coś ćwiczyłam. Nic nie ćwiczyłam.
Noworodek, czy niemowlak pochłania wiele energii. Brak snu oraz niedojadanie robią swoje. Pierwszy raz zważyłam się, gdy Bartuś miał jakiś miesiąc i ważyłam 2 kg mniej niż przed ciążą.
A właściwie jak się tak zastanowić, to powrót do tej samej wagi sprzed ciąży to jest jakiś sukces … co prawda, samo tak wyszło, bez mojego wysiłku, ale zawsze to jakiś sukces …
Kilka lat później … 2.08.2021 r.
Było ciężko … oj było bardzo ciężko ..