Staram się niczym nie stresować, ale czasem człowieka nachodzą różne myśli, bądź pytanie: Czy ja dam radę zajmować się tak małym dzieckiem? Czy będę wiedziała co zrobić w danej sytuacji?
Po czym sama siebie przekonuję, że dam radę ze wszystkim. Nie ja pierwsza, ani ostatnia, prawda? Poza tym mam męża i teściową w domu, więc nie będę zupełnie sama. Moja mama była zupełnie sama, gdy się urodziłam. Tata wtedy dużo pracował. Nie było go w domu całymi dniami. Rodzice taty mieszkali około 300 km od nas, a rodzice mamy około 70 km. Poza tym mieli na głowie gospodarstwa rolne i inne małe wnuki mieszkające z nimi w domu.
Przychodzą mi też do głowy pytania typu: Skąd będę wiedziała kiedy dziecko jest głodne, a kiedy mu coś dolega? Jak dziecko ubierać żeby nie było mu gorąco np. w nocy kiedy śpi? Czy trudne jest kąpanie dziecka? Jak wyczyścić uszka żeby nic mu nie uszkodzić? Co lepsze dla dziecka do łóżeczka: kołderka czy śpiworek? Jak długo trzeba uważać na szyjkę dziecka?
Myślę sobie, że na te i inne pytania odnośnie opieki nad maluszkiem to mi już odpowie położna.
Mój mąż mi zawsze powtarza, że zawsze trzeba myśleć pozytywnie. On jest przekonany, że damy sobie ze wszystkim doskonale radę, tak jak i inni rodzice. No i tak trzeba myśleć … tylko pozytywnie …
Kilka lat później … 11.05.2021 r.
Wspólnie z mężem daliśmy radę. Poradziliśmy sobie ze wszystkim. Mąż i teściowa bardzo mi we wszystkim pomagali. Jeżeli chodzi o kąpiel noworodka, to zawsze z mężem wspólnie kąpaliśmy nasze dziecko.
Z płaczem dziecka też sobie świetnie radziliśmy. Dziecko nie płacze bez powodu. Trzeba znaleźć przyczynę płaczu. Przyczyną płaczu może być: głód, mokra pieluszka, zimno lub ciepło, bolący brzuszek.