W sobotę miałam urodziny. Oboje z mężem nie obchodzimy imienin i urodzin, co nie przeszkadza w dawaniu sobie prezentów. Bardzo lubię otrzymywać prezenty i bardzo je lubię dawać. Spodziewałam się, że dostanę prezent, więc upiekłam coś na kształt tortu dla moich najbliższych.
Przyznam się, że do soboty niezbyt lubiłam piec ciasta i tego unikałam. A w sobotę bardzo mi się to spodobało. Najpierw upiekłam biszkopt. Po ostygnięciu nałożyłam na niego warstwę jabłek z galaretką, które uprzednio obrałam, starłam na tarce, zagotowałam i wymieszałam z galaretką. A na końcu, również po ostygnięciu, ale tym razem jabłek, nałożyłam bitą śmietanę. Na końcu byłam bardzo dumna z siebie. A potem było próbowanie. Wyszło pysznie.
Ukrywaliśmy tort przed naszym dzieckiem, bo oboje z mężem jesteśmy przeciwni temu, aby dziecko, szczególnie tak małe jadło słodycze.
W niedzielę odwiedziła nas rodzina brata. Nic nie wiedzieli o moich urodzinach, ale dostali po kawałku tortu. Dziewczynka, która ma 8 lat nie chciała tortu. Powiedziała: ja nie. Na co mój mały synek natychmiast powiedział: a ja tak! Śmiechu było co nie miara z takiej rezolutnej wypowiedzi.
Nie pozostało mi nic innego jak dać mu odrobinę biszkoptu. Oczywiście dostał go za mało. Powiedział mi to. Na szczęście dłużej go jadł niż rodzina swoje porcje, dlatego też uwierzył mi na słowo, że nie ma już więcej. Mój mąż zjadł ostatni kawałek tortu późnym wieczorem.
Kilka lat później … 26.06.2022 r.
Od czasu do czasu przygotowuję to ciasto/tort. Moje dziecko go uwielbia. Bitą śmietanę posypuję dodatkowo startą gorzką czekoladą.