Dlaczego tak trudno zrezygnować ze słodkości? Postanawiam sobie,
że od jutra nie jem drożdżówek. I wytrzymuję kilka dni, po czym
wracam do starych nawyków, czyli rano kupuję sobie drożdżówkę.
Czasem, oprócz drożdżówki, jem coś jeszcze słodkiego.
Potem znowu walczę, aby nie jeść słodyczy i znów się udaje to
zrobić przez parę dni. A potem znów powrót do słodyczy.
I tak w kółko. Dokładnie to samo jest u mnie z piciem kawy.
Wiem, że kofeina mi szkodzi, bo czuję się po niej źle, często mi się
nawet kręci w głowie, a mimo tego ciężko mi z niej zrezygnować.
Często w nocy nie mogę spać. Budzi mnie dziecko, to znaczy
jego poruszanie się. Idę go okryć, bo zwykle tak się dużo rusza,
ponieważ jest odkryty, a potem jeszcze korzystam z łazienki i …
nie mogę zasnąć. Jest 2, albo 3 w nocy, a ja nie śpię. W końcu idę
do kuchni, łykam magnez i prawie natychmiast zasypiam. Brakuje mi magnezu? Może to kofeina wypłukuje magnez z organizmu.
Poza tym często ciężko mi się w pracy skupić na pracy. Nie mam
w sobie energii. To też może być skutek jedzenia zbyt dużych ilości
cukru. Nadmiar zjadanego cukru widać po mnie. Ważę 80 kg przy
wzroście 170 cm.
No cóż, kończę dzisiejszy dzień z mocnymi postanowieniami, że od jutra:
- nie jem słodyczy
- nie piję kawy
Może tym razem mi się uda …