W końcu doczekaliśmy z mężem narodzin naszego jedynego dziecka, Bartusia. Poród odbył się przez cesarskie cięcie.
I jak czasem wracam do tego czasu, to sobie myślę, że ja mojego dziecka przecież nie urodziłam, bo cesarskie cięcie to nie jest poród naturalny, podczas którego kobieta musi dać z siebie wszystko, aby urodzić dziecko w naturalny sposób. Jednakże ten czas narodzin dziecka był dla nas, rodziców, największą radością. Nareszcie mogliśmy ujrzeć i przytulić nasze, tak długo wyczekiwane, dziecko. Bartuś urodził się zdrowy, dostał 10 punktów w skali Apgara.
W tym roku nasze dziecko skończy już 7 lat. Kończy klasę 0 i od września rozpocznie 1 klasę. Wychowuje się bez rodzeństwa. Szkoda, że tak jest, ale mimo braku rodzeństwa nasz chłopiec jest dzieckiem bardzo radosnym, zawsze uśmiechniętym, chętnym do pomocy, bardzo towarzyskim, bez problemu nawiązującym nowe znajomości i jest gadułą. Garnie się do dzieci i ludzi.
Teraz wspominam: